یادداشت ویژه به بهانه روز معلم / معلمان و وعده‌های نظام اداری و دیوانسالاری حکومتی

یادداشت ویژه به بهانه روز معلم / معلمان و وعده‌های نظام اداری و دیوانسالاری حکومتی

به قلم : بهرام محمدیان

امسال به سبب شیوع بیماری کرونا از شور و هلهله‌ دانش‌آموزان برای تجلیل از معلمان در کلاس و مدرسه خبری نیست اما این حسرت و محرومیت از سپاس حضوری از معلمان مانع این نیست که ما دانش‌آموختگان از خرمن علم و ادب آموزگاران و معلمان و مربیان، به یاد مدرسه قلبمان نتپد و گرمای نگاه و دست پر مهر معلم را آرزو نکنیم.

اردیبهشت با عطر معلم و شهادت شمیم بهشت را در فضای کشور می‌پراکند و همگان را به تکریم از مقام معلم وا‌ می‌دارد و صد البته عرق شرم را نیز بر پیشانی می‌نشاند که ما و جامعه‌ ما، نظام اداری و دیوانسالاری حکومتی هنوز هم که هنوز است نتوانسته بر وعده‌های خود به معلمان جامه‌ تحقق بپوشاند.

معلم باید قدر ببیند و در صدر نشیند اما دست روزگار معیشت معلم را در گرو گرفته تا منزلت او را نشانه رود.

برخی در این سالها به جای آزاد‌سازی استعداد معلمان برای بهسازی وضعیت اجتماعی، رفاهی و حرفه‌ای خود، با وعده درمانی به ویژه در روزهای نزدیک به هفته‌ معلم سعی می‌کنند با امید کاذب بی تدبیری و ناتوانی خود را بپوشانند.

در حالی که امید آفرینی کاذب بعد از چند بار تکرار تبدیل به بدگمانی و بی‌اعتمادی می‌شود.

امروز مسائلی همچون مشارکت اثر بخش معلمان در نظام اداری و مالی، برنامه ریزی آموزش، آموزش‌های حرفه‌ای معلمان، سنجش توانمندی، نظارت و ارزشیابی مهارتی و شغلی، نظام رتبه بندی و بهبود رفاه آنان با کمترین تکانه به پیش رفته است.

با آنکه بسیاری برای بهره گیری از ظرفیت و انباشته‌ معلمان برای دستیابی به این اهداف، تشکیل یک نهاد مدنی حرفه‌ای غیر سیاسی و غیراقتصادی به عنوان سازمان نظام معلمی را پیشنهاد و بر آن تأکید می‌ورزند اما سامانه‌ بسته و متمرکز ستادی وزارت آموزش و پرورش از خوف از دست دادن فرمان ماشین صدور بخشنامه و شیوه نامه‌های کم‌اثر و گاهی بی‌اثر خود از آن طفره می‌رود و برخی نیز گمان می‌کنند سپردن کار مدرسه و معلم به خود آنان قدم برداشتن در مسیر خلاف حاکمیتی انگاشتن تعلیم و تربیت است.

البته این فوبیا گریبانگیر بسیاری از مدیرانی است که در عرصه‌ تعامل و گفت و گوی چند جانبه چنته‌‌ای خالی دارند و از تضارب آراء و تبادل اندیشه بی مغز بودن پوست صاحب عنوان‌ها هویدا می‌شود.

ضمن تبریک روز معلم اولاً به ساحت آموزگاران و معلمان خویش که از آنها آموخته‌ام و هرچه دارم نمی است از یم پر لطافت و آکنده از گوهر وجود آنان و ثانیاً ادای احترام به تمام معلمان و همکارانی است که نزدیک به چهاردهه به همراهی آنان افتخار کرده‌ام، یقین دارم فردای روشن ایران اسلامی با دست معلمان رقم می‌خورد و نقشه‌ی تمدن نوین اسلامی در آموزش و پرورش ترسیم می‌شود.

ضمن تجلیل مجدد از معلمان و آرزوی سلامت و سربلندی در این روزهای سخت، یاد و نام شهید مطهری و همه‌ معلمان شهید و همچنین بزرگداشت معلمان عزیزی که در این روزها به خاطر ابتلاء به بیماری کرونا و یا دراه خدمت به عالم علوی پر گشوده‌اند، به بازماندگانشان صبر و اجر و به روح بلند آنان رحمت و غفران آرزو می‌کنم.

اما توصیه‌ اینجانب به دولتمردان اعم از قوه مجریه و مقننه، اعضای محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش و همه‌ خانواده‌های ایرانی این است تا دیر نشده معلم و مدرسه را دریابید و حتم بدانید که بسیار زود دیر می‌شود.