مدیر مفروض را از زیرمجموعه ی عزیزش! و نماینده را از ملازمین رکابش می توان شناخت !

شناخت یک‌ مقام مسئول یا یک نماینده برای آشنا شدن با میزان توانمندی و اشراف ایشان به امور محوله و تعیین حدود توقعات و انتظارات و در نهایت برای تنظیم نحوه ی تعامل با آن حایز اهمیت است.

برخی افراد برای یافتن پاسخی برای سئولات فوق متوسل به میزان تحصیلات، سوابق شغلی یا پرس و جو از اشخاص مختلف می شوند که بنظر می رسد این شیوه نمی تواند پاسخی کافی و وافی به آنها ارائه کند زیرا در شرایط فعلی مبنای تحصیلات ( حداقل در بسیاری از موارد )، معنای دانش یا تخصص نمی دهد و چه بسا بسیاری از یدک کشندگان مدارک، از دانشی بمراتب کمتر از عنوان های تحصیلی پایین تر برخوردار هستند.

البته این وضعیت عام است و به نظام آموزش عالی و دانشگاههایی که برای جذب دانشجوی جدید و پر کردن صندلیهای خود به همه ی راهها متوسل می شوند، باز می گردد.

معیار سوابق مدیریتی نیز دست کمی از نحوه ی رسیدن به مدارک تحصیلی ندارد و لزوماً آن نیز معنای شایستگی، پختگی و خبرگی نمی دهد.

شاید عجیب نباشد اگر یک متخصص و تهیه کننده ی کلان!! اغذیه همچون دیزی، فست فوت، آشِ ماش!!!! و سایر غذاهایی که راقم از آنها اطلاعی ندارد، همین شخص در راس یک مجموعه ی تخصصی قرار بگیرد و آب از آب هم تکان نخورد و هیچکس تعهد و قانون گرایی ” ناصب ” آن را زیر سئوال نبرد.

اما پرس و جو از اشخاص مختلف از آن جهت که در اکثر موارد آمیخته به افراط و تفریط است نیز نمی تواند مبنای مناسبی برای ارزشیابی مدیران و نمایندگان باشد. متاسفانه فرهنگ تملق و ریزه خواری و منفعت طلبی به درجه ای رسیده که بعضاً یک مدیر یا نماینده از دیدگاه عده ای که طرف پرسش قرار می گیرند، تا سر حد یک موجود پاک و منزه و قابل پرستش!! و البته متخصص و دانا و قانونمند پیش می رود و معرفی می شود.

در مقابل نیز عده ای به دلایل مختلف از چهره ی همان اشخاص یا شخص، هیولا و دیوی به تمام عیار به تصویر می کشند که این نیز مبنای صحیحی برای شناخت مفروض های این مقال نیست.

بنابراین چنین معیارهایی در شرایط فعلی قادر به تامین نظر انسانهای مستقل و غیر وابسته نیست و باید به سراغ شیوه ای بسیار آسان و در عین حال دقیق رفت.

شیوه شناخت یک مسئول در ابتدا و حتی در انتهای انتخاب یا انتصاب وی به این شکل است که ایشان بعنوان ناصب، پُستهای سازمانها، بخشها و واحدهای بسیار تخصصی که اداره ی آنها تنها از عهده ی متخصصان امتحان پس داده بر می آید را به اشخاص باسابقه، کارشناس و مُجرب واگذار می کند یا اینکه بدون درک این حساسیت و به صرف تبعیت از صاحبان بازوان آورنده و نگهدارنده اش، آن پُستها را به افرادی که نه تنها هیچ سابقه و تخصصی در آن زمینه ندارند بلکه وجهه ی عمومی آنها از جهت تطبیق سایر شرایط اصلاً مطلوب نیست، واگذار می کند.

این نوع واگذاریها و انتصابات برای خواندن کامل دفتر عملکرد گذشته یک مدیر و پیش بینی کارکردهای آینده آن بویژه میزان تعهد اخلاقی و قانونمداری ایشان کفایت می کند.

معیار بعدی که راقم این سطور برای ارزیابی مسئولان اعم از اینکه منصوب یا منخوب!!! باشند به کار می برد، در حقیقت مربوط به اشخاصی است که پروانه وار دور شمع یک مدیر یا نماینده را گرفته و ایشان را در همه مجالس و محافل همراهی می کنند، است.

طبیعتاً همراه شدن و حتی خط گرفتن از اشخاصی که در جامعه از اعتبار کافی برخوردار نیستند یا حشر و نشر با اشخاصی که به انتفاع محوری محض معروفند و همراهیشان تداعیگر مساعدت فراقانونی مدیر یا نماینده به آنهاست، این نیز معیاری آسان و خوب برای سنجش آنها است.

قطعاً همراه شدن با نخبگان علمی و اشخاص موجه ( غیر کوتوله ) و سایر اشخاصی که از اعتبار اجتماعی مناسب برخوردار هستند، دقیقاً عکس تصور اول را در اذهان ایجاد می کند.

در پایان از خوانندگان این یاداشت تقاضا می شود برای لحظاتی آخرین انتصابات مربوط به یک مفروضِ منسوبِ به این شهر، همچنین مصادیقی که آن مفروض و نمایندگان ما با آنها مراوده و حشر و نشر دارند را مرور کنند و درجه ی ارزش و قیمت نهایی هر کدام‌ از آنها را از جهت قانونمداری و تعهد بدست آورند. قطعاً نتایج بدست آمده غافلگیرکننده خواهد بود.