یادداشت ویژه انتخابات مسجدسلیمان / تغییر فرماندار یا تغییر مسیر انتخابات!

بر اساس قانونی نانوشته ، در شهر مسجدسلیمان با وجود تفکرات ایلی و طایفه ای که البته می توان به عنوان یک ظرفیت نیز به آن نگریست ، هیچگاه از ظرفیت های موجود ، برای استفاده از آن در مسند فرماندار استفاده نشده بود.

اما شاید بتوان حدس زد این عدم به کارگیری ، ریشه در ترس از بوجود آمدن یک خیزش و یا سازش بوده باشد.

سازش ، با تعریف هم راستا شدن با یک تشکل ، حزب و یا طایفه می باشد که خود به خود نتیجه ای جز تضییع حقوق اکثریت جدا مانده از ژن های خوب! و نیز اتلاف سرمایه های اجتماعی و سیاسی میگردد.

اما خیزش ، می تواند در صورت عملکرد مناسب و فرا حزبی یک فرماندار بومی صورت پذیرد.
دلیلی برای یکپارچه سازی ظرفیت های گسسته ی حزبی و طایفه ای و سوق به سمت زایش یک وحدت همگانی با اهدفی واحد است.

پُر واضح است که این رویداد می تواند همواره تهدیدی جدی برای قدرت های سیاسی وقت هر دوره شهرستان باشد ، که در این زمینه همواره نمایندگان ادوار مختلف مجلس به عنوان پرنفوذترین فرد سیاسی شهر بوده اند.

و شاید به همین دلیل همواره شاهد حضور فرمانداران غیر بومی و همچنین عدم تمایل به استفاده از ظرفیت های بومی بوده ایم.

اما با تحلیل عملکرد و فضای پیش آمده پس از انتصاب حاج آقا حجتی نیا به عنوان اولین فرماندار بومی شهرستان با توجه به اینکه مشخص شده ایشان به هیچ وجه اهل سازش نبوده و اتفاقن علارغم داشتن ریشه ای خانوادگی و طایفه ای در شهر ، مورد وثوق اکثریت قریب به اتفاق طوایف قرار گرفته اند ، شاهد بوجود آمدن زمینه های یک همبستگی و یکپارچگی بوده ایم (آن هم علارغم تمامی تخریب های صورت گرفته تا کنون) که شاید به نوعی زنگ خطر را برای اقلیت در مسند کنونی قدرت به صدا درآورده تا شاید در اندک زمان باقیمانده تا پایان عمر سیاسی کنونی ، دست به تغییرات و تلاش برای جابجایی ایشان بزنند.

اما این نکته را باید تمامی مسئولین ذی ربط ، بخصوص استاندار محترم یادآور شد ، هرگونه تغییر در شرایط کنونی ، تبعات آن از دو منظر قابل پیش‌بینی می باشد.

اولا با توجه به اقبال عمومی و پذیرش اکثریت شهروندان ، به نوعی بی توجهی به خاستگاه و نظر جمع ، زمینه ساز بروز سرخوردگی و به تبع آن به دنبال نشان دادن اعتراض به تصمیم گرفته شده ، بر خلاف خواستگاه جمعی برآیند.

ثانیا نظر به اندک زمان باقیمانده تا شروع انتخاب جدید ، این موضوع می تواند زمینه ساز بروز هرگونه شائبه و در نتیجه عدم تمایل شهروندان به حضور حداکثری در صحنه ی انتخاب شود.

در پایان امیدواریم در این مورد ، مصلحت اکثریت جامعه به اقلیت پر قدرت ترجیح داده نشود که مطمانن آینده ی روشن با خود به همراه نخواهد داشت.