پارلمان شهری و سرمایه اجتماعی | علی زمان پور

پارلمان شهری و سرمایه اجتماعی

پارلمان شهری در راستای استحصال سرمایه های اجتماعی باید در پاسخگویی به نیازهای جامعه مختلف شهروندان ؛ خصوصا انتخاب شهردار توانمند و تحصیل درآمد و منابع جهت پرداخت حقوق کارکنان و ارائه ی خدمات مناسب به شهروندان و همچنین طرح های خلاقانه و ابتکاری خاصی را در دستور کار داشته باشد تا بتواند برای جامعه هدف مثمر ثمر واقع شوند و در اذهان ساختار اجتماعی جامعه با نگرشهای فکری متفاوت جایی برای خود پیدا کنند….‌

پیر بوردیو (Pierre Bourdieu ) جامعه شناس و مردم شناس سرشناس فرانسوی می گوید: سرمایه شکل‌های متنوعی دارد سرمایه ی اقتصادی (ثروت) ، سرمایه فرهنگی (صلاحیت، دانش) ، سرمایه نمادین (افتخار، پرستیژ) و سرمایه اجتماعی (پیوندهای اجتماعی و اعتماد)

با این وصف ، سرمایه ی اجتماعی در یک معنای عام ، نوعی سرمایه گذاری در روابط اجتماعی است که با بازده مورد انتظار تعریف می‌شود.

دیگر اندیشمندان نیز ، براساس یافته های خود ، تعاریف گوناگونی از سرمایه اجتماعی را ارایه می نمایند ، که می توان گفت: فصل مشترک همه ی آن‌ها ، در تعریفی می گنجاند که در تعریف زیر خلاصه می گردد….

سرمایه اجتماعی ، پتانسیل نهفته در روابط میان افراد و گروه‌های یک جامعه است که باعث انجام امورات آن‌ها می شود…

پارلمان شهری باید بافتاری از ساختار اجتماعی پیوندهای مردمی باشد و کماکان شناخت کافی نسبت به نوع زندگی افراد با سلایق و دیدگاه های مختلف شان ، در محیط شهری داشته باشد.

پارلمان شهری باید نسبت به حقوق و تکالیف افراد و ساکنین جامعه شهری واقف بوده تا بتواند در رعایت و تامین آنها بکوشد، زیرا ، نگرشی هنجارمند به شهرها ، همواره به عنوان محیطی امن ، آرام و ایمن در تسریع ارائه خدمات شهری و توزیع متوازن منابع و اولویت بندی بر اساس ملاک های و معیارِ لازم و منطقی وتقسیم مناطق شهری از لحاظ موقعیت جغرافیایی و مناطق کم برخوردار و نیمه برخوردار و برخوردار جهت برنامه ریزی صحیح و بودجه بندی منابع بر اساس شاخص های صحیح نقشه راهی خواهد بود جهت توسعه پایدار شهرمان ، در غیر این صورت ، رسالت پارلمان شهری ناقص و ابتر می ماند به گونه ای که ما شاهد بروز هرج و مرج های ناشی از بی قانونی خواهیم بود و هرآینه افراد ، در فقدان خرد جمعی ، هراسناک گشته و بالطبع ، بر اساس سلایق شخصی و ترجیح دادن منافع فردی بر منافع جمعی ، خودسرانه راه خود را می روند .

باری ، این همان خطر بزرگی است که امروز بلای بزرگ توسعه شهری در ایران است.

نگارنده وپژوهشگر مقاله: علی زمانپور

مدرس دانشگاه و عضو کمیته تحقیق و پژوهش آموزش و پرورش خوزستان