روایت شبکه خبری خوزستان از شهیدی که خود را وقف کار فرهنگی برای انقلاب اسلامی کرد + تصاویر

شهید الیاسی جوانی که در مکتب خمینی پرورش یافت و در مدرسه بسیج به تکامل رسید و در راه دفاع از حرم به شهادت رسید.

به گزارش شبکه خبری خوزستان، شهید والامقام احمد حاجیوند الیاسی در شهرستان اندیمشک دیده به جهان گشود و از همان دوران کودکی وارد مسجد شد و تحت تعلیمات دینی به رشد و نمو می‌رسد.

شهید احمد با سن کم خود برای آموزش قرآن، احکام دینی به کودکان و نوجوانان محروم شهرش عزم خود را جزم کرده و در بین دوستانش از محبوبیت خاص و ویژه‌ای برخودار بود.

شهید احمد در یکی از مناطق محروم و فقیرنشین اندیمشک زندگی می‌کرد و تا سال ۱۳۸۵ از فقدان یک مسجد محروم بود و سرانجام با پیگیری‌های گسترده و کمک‌های مردمی و دولتی، شهید احمد با دستان مهربان خود، مسجدی احداث کرد.

شهید والامقام به ادامه‌ی تحصیل در رشته کامپیوتر در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک پرداخت و فصل جدیدی از زندگی خود را شروع کرد و در همان دوران به عنوان فرمانده پایگاه بسیج دانشجویی دانشگاه انتخاب شد.

با هتک حرمت داعش به حرمین شریفه اهل‌بیت(ع) و شروع نبردهای جبهه مقاومت عازم کشور سوریه شد و سرانجام در عملیات آزادسازی مناطق نبل و الزهرا، بدست گروه‌های تکفیری صهیونیستی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید احمد حاجیوند الیاسی

پدر و مادر عزیزم، بار اول که خواستم با اجازه برم نذاشته‌اید، دیگه این بار ترجیح دادم بی‌سر‌و‌صدا برم، در شرایطی که جهان اسلام و به‌خصوص محور مقاومت به‌رهبری ایران اسلامی و هدایت امام خامنه‌ای عزیز در میدان مبارزه با باطل قرار گرفته است و هر چند روزی عده‌ای از برادران دینی و هم‌وطنم در دفاع از امت‌های مظلوم در سوریه و عراق و به‌خصوص یمن به شهادت می‌رسند، ننگم آمد در این راه نروم و بمانم چرا که من که در دو دهه از عمرم با ذکر یا حسین(ع) رشد و نمو یافته‌ام، حق بود با سر برای این راه تلاش کنم نه با دست و پا.

پدر و مادرم عزیزم، در ایامی که از عمرم گذشت شاید شما توقع جبرانی نداشته‌اید ولی من هم هیچ کاری برای آسایش و نیکی به شما آن گونه که شایسته شماست انجام نداده‌ام و همیشهٔ خدا شرمندهٔ شما بودم و هستم.
امیدوارم حالا که توفیق شد و لیاقت دفاع از حرم حضرت زینب(س) در میدان جنگ به دین و اسلام ناب محمدی(ص) و علوی(ع) پیدا کرده‌ام، خداوند به‌حرمت عمهٔ سادات توفیق دهد اگر ذره‌ای ثواب نصیبم شد آن را هدیهٔ فرزند بی‌معرفتتان به شما قرار دهند و اگر لیاقت شهادت پیدا نمودم، خداوند این اندک آبرو را شفاعت دنیا و آخرت روشن و صادقانهٔ شما برای مراتب عالی‌تر زندگی قرار دهند.

پس، بی‌طاقت نباشید و بی‌صبری نکنید که خداوند خود نگهدار رزمندگان است.

خواهران و برادرانم، شما نیز بی‌طاقت نباشید، این بهترین راه بشریت هست، خوشحال باشید و برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا کنید و آنها را یاری نمایید حتی اگر با یک صلوات.

مادر شهید در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اندیمشک اظهار داشت: احمد پسر دوم خانواده بود، پسر بزرگم در شهرستان دیگری کار می‌کرد و آخرین دخترم حدود ده سال پیش ازدواج کرده بود و خودم از بیماری عضلانی رنج می‌بردم و کار کردن برایم دشوار بود.

وی در ادامه افزود: یک روز که ناخن‌های پایم را می‌گرفتم و احمد دید دارم که به دشواری این کار را انجام می‌دهم، آمد و خودش ناخن‌هایم را کوتاه کرد و بعد از آن روز، هر وقت احمد در خانه بود به او می‌گفتم ناخن‌هایم را بگیرد.

مادر شهید مدافع حرم، گفت: در همه کارها به اعضای خانواده کمک می‌کرد و با کار کردن، خرج و مخارج خودش را تأمین می‌کرد و همیشه مقداری از درآمدش را به من و پدرش می‌داد و به برادرها و خواهرانش خیلی محبت می‌کرد.

سرهنگ پاسدار حسن دهقان مسئول کانون بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت ناحیه اندیمشک افزود: چند سال بود که احمد را می‌شناختم. برای کارهای فرهنگی خیلی وقت می‌گذاشت. خودش و چند نفر دیگر تلاش زیادی کردند تا بالاخره بسیج محل، راه‌اندازی شد.

وی با اشاره به ویژگی‌های شهید اضافه کرد: خاطره‌ای از وی دارم که تأثیر زیادی روی من گذاشت، یک روز در حسینیه ثارالله داشتیم مکان را جهت برگزاری مراسمی آماده می‌کردیم و فرصت زیادی نداشتیم و احمد مثل بچه‌های دیگر مشغول فعالیت بود که صدای اذان به گوشش رسید.

سرهنگ دهقان افزود: شهید احمد دست از کار کشید و در حالی که آستین‌هایش را بالا می‌زد از ما دور شد، به او گفتم: «کجا میری؟ بیا کارها رو انجام بدیم، بعدا نماز میخونیم.» برگشت و گفت: «فعلاً خدا داره ما رو صدا می‌زنه. من برم به خدا جواب بدم. این از مراسم واجب‌تره.»

مسئول کانون بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت ناحیه اندیمشک در ادامه افزود: شهید رفت وضو گرفت و اول وقت، نمازش را خواند و بعد از نماز آمد و گفت: «الان در خدمتم هر کاری هست بگید.» و این عمل شهید برای من خیلی اهمیت داشت چون همه دوستانی که آنجا بودند متوجه شدند نماز اول وقت در هر شرایطی به کارهای دیگر ارجحیت دارد.