آقای وزیر راه و شهرسازی مردم مسجدسلیمان بزرگ به آسانی جان خود را در جاده های مرگ از دست می‌دهند / کارگران شهرداری‌های این حوزه انتخابیه طی یکسال گذشته حقوق دریافت نکرده‌اند

به گزارش شبکه خبری خوزستان علیرضا ورناصری در گفت‌وگو با خبرگزاری خانه ملت با اشاره به حادثه تلخ جاده‌ای در حوزه انتخابیه خود، گفت: چند روز گذشته مجددا سوگنامه تاسفبار کشته شدن مردم شریف حوزه انتخابیه اینجانب در جاده‌های به شدت ناایمن، فرسوده و غیراستاندارد این منطقه تکرار شد و یک خانواده ۴ نفره در سانحه رانندگی مسیر مسجدسلیمان، اهواز همگی جان خود را از دست دادند.

نماینده مردم مسجدسلیمان، لالی، هفتکل و اندیکا در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: از عمده‌ترین مواقف توسعه ساختارها در مسجدسلیمان، لالی، هفتکل و اندیکا، فرسودگی شدید و غیراستاندارد بودن جاده‌های درون و برون شهری است، در جلسات و تذکرات هم تاکید کردم؛ زیبنده مردم شریف حوزه انتخابیه‌ام نیست که در مواصلات منطقه، درجاده‌ایی موسوم به (جاده مرگ)، طی دهه‌ها و بی‌وقفه عزیزان خود را از دست دهند، پروژه جاده میانبُر مسجدسلیمان، اهواز بیش از ۱۵ سال به عنوان یک ضرورت و مطالبه برحق مردم، متاسفانه یا معوق بود یا مقطعی تامین اعتبار می‌شود و یا آنقدر با تعلل پیش می‌رود که گویا پروژه در مسیر عملیاتی شدن نیست.

وی از وزیر محترم راه و شهرسازی، شفافیت و پاسخگویی جهت علل تعلل‌های فاجعه آفرین در رسیدگی به جاده‌ها و مواصلات چهار شهرستان‌، حوزه انتخابیه‌ خود را خواستار شد و افزود: به چه علت علیرغم پیگیری‌های مستمر اینجانب از دولت قبل تاکنون، جهت صیانت و رهایی مردم از وضعیت ابهام و حرکت همراه با سکون روند بهسازی مواصلات و احداث جاده میانبر اهواز، مسجدسلیمان و جاده کمربندی اقدام مطلوب و اجرایی صورت نمی‌پذیرد؟

کارگران شهرداری‌های حوزه انتخابیه طی یکسال گذشته حقوق دریافت نکرده‌اند

وی همچنین با اشاره به وضعیت اقتصادی کارگران شهرداری حوزه انتخابیه خود، گفت: کارگران شهرداری های مسجدسلیمان ، لالی، اندیکا، عنبر، هفتکل، گلگیر، قلعه خواجه، زاووت، آبژدان که از شهرها و مناطق کمتر برخوردار در حوزه انتخابیه وی هم محسوب می‌شوند، در شرایط سخت اقتصادی کنونی، طی یکسال گذشته حقوق دریافت نکرده اند و به دلیل وضعیت معیشتی دشوار خود، گلایه‌مند هستند، علیرغم پیگیری های مکرر اینجانب، همچنان تغییری جهت رفع این مشکل تاسفبار صورت نپذیرفته است، به چه دلیل علیرغم حساسیت و اهمیت موضوع، اقدام عملی جهت تسریع در الزامات ابلاغی سازمانی بابت رسیدگی و تعیین تکلیف این مشکل صورت نپذیرفته است؟