شعر از استاد مجید جمالی مناجات باخدادر شب های باقیمانده شب های شعبان

استاد مجید جمالی شاعر خوزستانی

مناجات باخدادر شب های باقیمانده شب های شعبان

برآید نغمه هایم تار از دل…
تو هستی در وجودم نیست مشکل…
چه قصه گویم از این قلب بیمار..
رود قصه چتو گردی بمن یار…
فغان از سینه ی پرغصه و درد.. .
بنام توشود این آتشم سرد..
زغم بس سینه می‌نالم شب و روز..
تو یاری کرده ای بر قلب دل سوز..
زغم گرشد تهی دل مرده باشد..
دل بی عشق تو کی زنده باشد..
شده ریشه بقلبم عشقت ای دوست..
به عشقت گر بمیرم بس چه نیکوست…
نهفته غم درونم داده‌ای تو..
شرابی عشق برمن داده ای تو..
تو شادی با غمم در دل نهادی..
زعشقم، گر خراب آباد دادی..
زعشقت گرغمم دادی چو قند است..
نداند آنکه نادانست به چنداست..
خوشم از عشق توواین شوق ایمان..
به دوستیت چو آتش هست بر جان..
تو روحم را جلاء دادی به ایمان..
به لطف تو جهان گردیده مهمان..
همین نقشی که در جودم نهادی..
به خاکی در وجود ایمان نهادی..
چو در خود همچو آئینه ببینم…
به خلوت های عشق تو نشینم..
دلم را از غم دنیا بکن شاد..
به مهمانی بکن هردم مرا یاد..
بشو هم ناله با این عاشق زار…
مکن در این جهان خود قلب من خوار…
بجام عشق تو نوشم شب وروز..
شبم چون روز وروزم همچو نوروز…
بکن با گوشه چشمی نگاهم…
به خوشی زندگی وهم رفاهم..
جمالی عاشقت باشد خداوند..
به مهر ودوستیت گردیده خرسند. ..