ایران امروز، ایران فردا

محیط زیست بستر و زمینه لازم برای توسعه تلقی می گردد.. با حفاظت از محیط زیست، توسعه پایدار نتایج بهتر و مفیدتری می دهد، از نتایج توسعه پایدار ، تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر کیفیت زندگی کاری، تاثیر بر سطح درآمد واقعی، تاثیر مستقیم بر فعالیت های اقتصادی به عنوان نهادهای زیست محیطی، تاثیر در حفظ ثبات نظام های تامین حیات، فراهم آوردن مطلوبیت مستقیم برای افراد جامعه، تامین نهادهای لازم برای فرایندهای اقتصادی و پدید آوردن خدمات تامین کننده حیات برای جوامع محلی است.

از طرفی جهانی شدن به عنوان یکی از موضوعات مرتبط با مدیریت شهری محیط یگانه ای را برای همه کشورهای جهان به وجود می آورد که در آن پیوندهای بین المللی به حداکثر رسیده اند یکی از تاثیرات مهم این پدیده بر حوزه حساس فرهنگ است بدین ترتیب با فروریزی مرزها برخورد فرهنگ ها با یکدیگر و با فرهنگ جهانی حاصل می شود.

با توجه به این که کشور ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه در جهان شناخته می شود این سوال مطرح می گردد که آیا فرهنگ های بومی ایران می توانند با فرهنگ جهانی منطبق شود و خود را سازگار نمایند؟

آیا فرهنگ ایرانی در خوزستان با تخریب گسترده تالاب شادگان هورالعظیم تالاب ناصری با آب نمک زهاب نیشکر، نسل کشی جانداری و تخریب اکوسیستم نشانه فرهنگ ایرانی است؟

آیا تخریب هوای یک شهر چندمیلیونی بنام اهواز و تخریب هوای استان با ۲۵۰ نوع سم مرگ زای فلر و عدم تعهد در برابر شهروندان اهواز که شهرشان را الوده ترین شهر اهواز نمودیم بیانگر فرهنگ اصیل ایرانی است؟

آیا واگذاری بزرگترین رودخانه قابل کشتیرانی کشور به استانهای همسایه برای کشاورزی و صنعت و تخریب اکوسیستم رودخانه ای کارون از فرهنگ ایرانی است؟

آیا انتخاب ۱۸ نخبه علمی و سطح اول جامعه فرهنگی استان و فرستادن آنها به مجلس شورای اسلامی و به جای ایرانبانی و حفاظت از آب وخاک این گوشه از کشور بعد از چهارسال هیچ گونه راهبرد مشخص و برنامه هدفمند برای محیط زیست استان ارایه نکردن و هیچ برنامه مدونی برای حفظ طبیعت و آب استان پیش کش بعد برای یک ریاست مجمع نمایندگی استان سینه چاک کردن نشانگر کدام فرهنگ ایرانی است؟

و حتی ما شهروندان با اینکه در دل طبیعت گذر می کنیم، در دامان محیط زیست زندگی می کنیم چقدر به عنوان یک فرد مسئولیت‌پذیر در برابر سلامت و حفظ محیط زیست، وظایف انسانی خویش را به‌درستی انجام داده‌ایم؟ آیا ما به محیط زیست به عنوان مکان حیات آینده‌ی فرزندان‌مان نگاهی هر‌چند کوتاه انداخته‌ایم؟ آیا تا کنون از آلود‌گی‌های دست‌ساخته‌‌ خود، جلو‌گیری کرده‌ایم؟ اگر سیر آلود‌گی محیط زیست به‌ این‌‌ گونه‌ی سرسام‌آور پیش برود، آیا شما نگران آینده‌ فرزندان‌تان نیستید و آیا رهاسازی پسماند در جنگل ها و طبیعت نشانه فرهنگ ایرانی است؟؟

با این فرهنگ تخریب طبیعت پیرامون ، و زیست بوم خوزستان آیا فرهنگ ما در مقابل فرهنگ محیط زیست غرب حرفی برای گفتن دارد ؟ آیا فرهنگ محیط زیست ایران فردا و نسل حاضر و بعدی از ما الگوبرداری می کنند یا خود جامعه آرمانی و مدینه فاضله وکردار نیک فرهنگ اقوام گذشته خود را احیاء و محیط زیست کشور را آباد می کنند؟؟