یادداشت ویژه | مدیران جهادی یا قاتلین سرمایه های انسانی؟

مدیران جهادی یا قاتلین سرمایه های انسانی؟

✒️(فرشاد خدادادیان) : واژه جهاد کلمه ای بود که بعد از خرداد سال ۵۸ کاربرد رایجی در ادبیات کشور پیدا نمود.

جهاد یک تشکل مقدس بود و افرادی که در این تشکل ورود می نمودند، جهادی، جهادگر، سازندگان و… خوانده می شدند.

جهاد که بیشتر یک تشکل سازمانی و متشکل از افرادی داوطلب جهت آبادانی کشور ایران بودند، رفته رفته به یک طبقه اجتماعی تبدیل گردید.

طی گذشت زمان و فراموش نمودن شعار و اهداف اولیه انقلاب، این تشکل که جایگاه ویژه ای نیز در میان آحاد جامعه بخصوص مناطق محروم داشت، دستخوش تغییراتی گردید.

برخی افراد سودجو و فرصت طلب دریافتند که با معرفی و انتساب خود به این طبقه می‌توانند جایگاهی اجتماعی در میان مردم پیدا نموده و همزمان با جلب اعتماد مردم و استفاده از نقاب جهادی و انقلابی، در جهت مال اندوزی و کسب ثروت، ارتقاء مقام و جایگاه‌های شغلی و اجتماعی تلاش نمایند.

هر چند که در دهه های اول و دوم انقلاب افراد این طبقه نشانه ی مشخص و متمایزی از سایرین نداشتند اما با رخنه و ورود افراد دون و جاه طلب همچون تمامی طبقات اجتماع و شغلی، این طبقه نیز نمادها و مشخصات متمایز خاص خود را پیدا نمود.

در اواسط دهه ی سوم انقلاب واژه ای جدید میان ادبیات سیاسی و نظام مسئولیتی کشور شکل گرفت و آن واژه (مدیران جهادی) بود. و این القاب فرصتی شد تا بسیاری از افراد با سواستفاده از چنین القابی علاوه بر پیشبرد اهداف خود، ضربات ویرانگری بر نظام مقدس و جمهوری اسلامی وارد نمایند و بزرگترین سرمایه نظام که همان اعتماد و اعتقاد عموم ملت میباشد را مخدوش و جریحه دار نمایند.

معمولا این مدیران نالایق و ریاکار چهره واقعی و نقاط ضعف علمی و تخصصی خود را در پشت نمادهای مقدس مخفی می نمایند، استفاده از آلاتی چون تسبیح و چفیه و انگشتر های نگین دار، …. و بکار بردن کلمات و جملات عربی در ابتدای گفتار را می‌توان از نشانه های این ریاکاری جهت فریب ملت دانست.

هر چند که این مدیران جهادی و انقلابی در شعار با اینترنت و نرم افزار ها مجازی، مخالف و آن را مضر و مخل امنیت جامعه می‌دانند اما خود در بسیاری از فضاهای مجازی همچون، توئیتر، فیسبوک، اینستاگرام، تلگرام، واتس آپ و…. فعالند، و بسیار دیده شده این مدیران جهادی کم بهره از سواد و تخصص(و البته پرمدرک) حتی از تصاویر رهبری نظام برای پوشش نالایقی خود در فضاهای مجازی نیز بهره میبرند.

عدم سواد علمی و تخصصی این مدیران در بخش های اجرایی و صنعتی باعث بروز اتفاقاتی می‌گردد که در اکثر اوقات جبران ناپذیر هستند.

نمونه چنین اتفاقاتی را اخیرا، در شرکت سیمان کارون مسجدسلیمان شاهد و شنونده بوده ایم، فوت شهادت گونه یکی از مهندسین جوان، واحد برق و الکترونیک این شرکت تولیدی که قربانی تصمیمات و دستورات اشتباه چنین مدیرانی گشت.

در پایان مطلب؛ هر چند که می‌دانم درج این مطلب باعث تسلای و کاهش غم خانواده داغدار و همکاران محترم این شهید راه صنعت نمی‌گردد، اما امیدوارم باعث بیداری وجدان های خفته بسیاری در جامعه گردد.

(۱۸ خرداد ۱۴۰۰)