آزادی انسان در انتخاب

لاتکن عبد غیرک و قد جعلک الله حراً
خداوند انسان را موجودی مختار و آزاد آفریده است و هرگز پذیرش حکومت غیر الهی و غیردینی را اجازه نداده است؛ زیرا حاکمیت غیر الهی موجب سلب آزادی و مسئولیت می‌شود

همچنین این آزادی در همه ساختارهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تجلی می‌یابد

در آیات قرآنی، عزت صفت پسندیده ای است که زیبنده خداوند و رسول و مومنان است. امام حسین (ع) و اصحاب ایشان نیز، با تأسی به این آموزه قرآنی در گفتار و عمل هیچ گونه زبونی و ذلت را تاب نمی آوردند، تا آنجا که( هیهات منا الذله ) هرگز به زیر بار ذلت نمی روم به یکی از شعارهای اصیل نهضت عاشورایی تبدیل شد. اما در اوج این عزت مندی، عنصر مظلومیت امام حسین(ع) نیز بسیار برجسته است.

امام حسین (ع) نه تنها خود مظهر کامل عزت نفس و آزادگی بود، بلکه همواره سعی می کرد با رفتار و گفتار خود اطرافیان خویش را نیز به صفت عزت مندی و آزادگی بیارایند. حتی کودکان خردسال نیز مورد این توجه و لطف امام (ع) واقع می شدند. ایشان برای فرزندان و خانواده خویش، برای فقرا و نیازمندان و حتی برای غلامان و خدمتکاران نیز عزت و کرامت می پسندید و با رفتار و کردار خود آنان را بزرگ می داشت و روح عزت را در وجود آنان می دمید

آزادیخواهی با ذلت، متضاد یکدیگر هستند و قبول یکی نفی دیگری را به همراه دارد. اگر انسان ذلت را از خود دور کند، به سوی آزادی و آزادیخواهی حرکت می کند.

امام(ع) در کلماتی قصار می فرماید : ( موت فی عزا خیر من حیوه فی ذّل ) مرگ با عزت بهتر است از زندگی با ذلت.
زندگی تحت لوای ستمگران و ستمگران عین ذلت می باشد و در این حالت، مرگ سرخ رسیدن به سعادت است. ایشان می فرمایند 🙁 انی لا اری الموت الاسعاده، و الحیاه مع الظالمین الا برما ) مرگ را چیزی جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمکاران را جز رنج و ملال نمی دانم.

بر اساس اندیشه های امام حسین(ع) یکی دیگر از شاخص های آزادی، عدم توجه به متعلقات و امیال دنیوی است. ایشان می فرمایند:
مردم برده ی دنیایند و از دین تنها اسمی بر سر زبان ها دارند و تا هنگامی که زندگی خوشی داشته باشند، به گرد دین می گردند؛ اما اگر با پیشامد ناگواری امتحان شوند، دینداران رو به اقلیت خواهند رفت.
انسانی که خود را برده و بنده ی دنیا می کند، در حقیقت آزاد نیست، بلکه به نوعی طوق بندگی را به گردن خود آویخته است

با بررسی و تحقیق در اندیشه های امام حسین(ع) پیرامون آزادی می توان چنین برداشت کرد: اگر چه امام(ع) از آزادی تعریف خاصی ارائه نکرده اند؛ اما مۆلفه هایی را که برای رسیدن به یک آزادی واقعی، یعنی حریت نیاز، است به خوبی و به نحو جامع تدوین کرده اند؛ ایشان نه تنها مۆلفه های آزادی را بیان فرموده اند، بلکه به صورت عملی ازابتدای حرکت به سمت کربلا و تا شهادت نمونه ی عینی یک انسان آزادیخواه را نشان داده اند
وراه امام حسین علیه السلام راباید سرمشق مسلمان وغیر مسلمان باشد که درغیر مسلمان همچون گاندی شاهد بودیم به امید اینکه همه ما پیرو راستین امام باشیم.