به مناسبت تغییر استاندار خوزستان؛ خاطره ای با غلامرضا شریعتی

به مناسبت تغییر استاندار خوزستان؛ خاطره ای با غلامرضا شریعتی

برداشت اول:

سال نود و هفت بود که به دعوت شریعتی به همراه دیگر فعالان سیاسی جوان چپ و راست به عنوان فعال سیاسی اصولگرا ، به استانداری دعوت شدیم. با علی مراونی که در عکس کنارم نشسته به جلسه رفتیم.

برداشت دوم:

فعالان جوان اصلاحاتی که ستاد-گردان های انتخابات نود و شش شیخ حسن روحانی بودند و بعضی هایشان بشدت کله شان بوی قورمه سبزی می داد؛بطوریکه از همان اول جلسه انتقادشان به شریعتی، به عدم استفاده از جوانان اصلاح طلب در پست های مشاورتی و سو استفاده ی انتخاباتی از قشر جوان به عنوان پیاده نظام و سیاهی لشکر و انتصاب مدیران پیر و فرسوده و قس علی هذا …
‌

برداشت سوم:

در فکرم داشتم به سهم خواهی ها و نگاه جناحی رفقای جوان اصلاح طلبم خرده می گرفتم که استانداری و دولت را بین خودشان تقسیم کرده اند و مانند غنیمت های جنگی، بر سر آن دعوا می کنند و حتی از غیر خودی هایی مثل ما که مهمانشان بودیم و از اول تا آخر جلسه چپ چپ به آنها نگاه می کردیم تا شاید کمی به خود بیایند و جلسه رنگ و بوی دعوا های درون جناحی و درون حزبی به خود نگیرد.

برداشت چهارم:

نوبت که به فعالان ارزشی رسید و شروع به صحبت کردم، مثل دوستان راست گرای دیگرم نسبت به انتقال آب کارون، استخدام غیر بومی صنایع، به تعطیلی کشاندن دانشگاه صنعت نفت، پایین آمدن سطح علمی و آموزشی دانشگاه چمران اهواز، انتصاب سیاسی و غیر اصولی مدیران و ریزگرد و … انتقادات تندی به استاندارِ تسبیح به دست که آن سوی سالن داشت چپ چپ نگاه می کرد و معلوم بود شنیدن حرف حساب حوصله اش را سربرده است مطرح کردیم…

برداشت آخر:

شریعتی در پاسخ جوانان اصلاح طلب عملا وعده ی سرخرمنی داد و رد شد و در پاسخ به انتقادات جدی نسبت به انتقال آب و هزاران یک معضل دیگر، طوری صحبت کرد که گویی ما دو تا خوزستان داریم، خوزستان اول، استانی بود که در آن زندگی می کنیم با مشکلات فراوان و خوزستان دوم؛ استانی بود که غلامرضا شریعتی، استاندار آن بود، استانی با رود های پر آب، رفاه کامل، بیکاری نزدیک به صفر، با هوایی پاک و طبیعتی بکر و…
الان که شریعتی رفته، امیدوارم استانداری بیاید، که مدیریت خوزستان واقعی را برعهده گیرد، نه خوزستانی خیالی و بدون درد …

به قلم محمد کیانپور برجویی