یادداشت ویژه | برخورد کلیشه ای ، سردرگمی مذهبی

یادداشت ویژه | برخورد کلیشه ای ، سردرگمی مذهبی

هوالبصیر

برخورد کلیشه ای ، سردرگمی مذهبی

اسلام دین زنده است، احکامش مطابق اصولش بدون تغییر طبق شرایط و زمان قابل بسط و تعریف است، تاکید میکنم تعریف نه تحریف.

ماه مبارک رمضان است و طبق عادات شنیداری ماه همدردی با مستمندان و فقرا، راستی امروز مستمندان و فقرای جامعه ما چه دردی دارند که ما باید با آنها همدردی کنیم؟
فقر از بدو خلقت بشریت یک همراه همیشگی بنام گرسنگی داشت و اینگونه در ذهن ما حک شده که تنها درد فقرا و مستمندان رفع نیاز یک وعده غذایی است و بلطف دوربین ها و خرید ارج و قرب اطرافیان گهگاهی صورت می پذیرد ، اما بنظر می رسد رسالت دینیِ دینی با اینهمه عظمت اینچنین ساده نباشد.
به راستی جدای از وظیفه ی شخصی کنکاش و پژوهش های مذهبی ، تزریق و آموزش این تعالیم، امروزه بر عهده چه کسانی است و با یک نگاه ساده در بطن جامعه آیا عایدی مذهبی و فرهنگی ما تناسب و سنخیتی با میزان هزینه کرد و توجهات ما نسبت به این موضوعات داشت یا خیر؟

از بحث مهم فوق که بگذریم، امروز مستمندان و فقرای جامعه باتوجه به بیماری کرونا و با درآمدهای اندک و هزینه های گزاف کنونی کشور بر سر دوراهی تقابل و تلاش برای شکست گرسنگی و خرید لوازم جلوگیری از کرونا(ماسک، دستکش، مواد شوینده) و شکست کرونا هستند.

تکلیف همدردی شرعی و انسانی ما چیست؟
آیا باید روزه ی غذایی بگیریم؟
روزه ی ماسک و دستکش نپوشیدن؟
یا روزه ی فکرها و حرکات کلیشه‌ای مذهبی و سیاسی و اجتماعی؟

وقتی مستمند و فقیری مسئولین را با ماسک و دستکش در تلویزیون می بیند و فرزند و خانواده و خود را در معرض حتمی بیماری کرونا، چه چیزی به ذهنش می رسد که من باید با آن همدردی کنم؟

روزه ی تفکرات بگیریم

یوسف صیفوری
۸ اردیبهشت ۹۹