پنجره های توهم

تئوری پنجره شکسته محصول فکری دو جرم شناس آمریکایی به نام‌های‌جیمز ویلسون (James Wilson) و جورج کلینگ (George Kelling) بود.
این دو کارشناس استدلال ‌کردند که جرم نتیجه یک نابسامانی است و بی توجهی به جرائم کوچک پیامی‌است به جنایتکاران و مجرمین بزرگتر که جامعه از هم گسیخته است،
تغییرات لازم نیست بنیادی و اساسی باشند بلکه تغییراتی کوچک می‌تواند تحولی سریع و ناگهانی و اپیدمیک را در جامعه خلق کند.
همین نظریه و بستن پنجره ها و منافذ کوچک، دومینو هرج و مرج، نیویورک خشن، وحشی و پر از جرم و جنایت ده ی هشتاد را به یکی از امنترین شهرهای آمریکا تبدیل کرد.
حالا هر چقدر هم فکر و‌تحلیل کنیم به یک وصل برای این تز و این دیدمان در جامعه درپیتی که فی الکل و سیستمی نازاس نمیبینم
جرم های کوچک بماند که در این دیار در ملاء عام برایشان شلاق میتراشند و دست قطع میکنند
پنجره ها کلا سالم هستند
‌کت و شلوارها اتو زده و مرتب
تسبیحات و انگشتر با دکور پینه پیشانی
اینجا قیامت و حساب به تسبیح و انگشتری بند هست
دکل ها میراث ژن های برتر
کلا روانشناسی و جامعه شناسی و فلسفه و سیستم ویترینی
اصلا نمیشود عتاب کسی را کرد،
لعنتی دار التوجیه جوری خراب است که نامیدی اساس هر چالشی میشود
انگار اینجا ذهن ها منحرف و کژتابی دارند
بیشتر مواقع شک میکنم
تابو ی شیوع آنقدر اپیدمی شده که انگار همه گیر است
عدالت و حقیقت دقدقه ی همه هست اما برای دیگران و صرفا جهت تخریب
آرمان ها در خیال هم تصور نمیشوند
همه ناراضی
شاید مفاهیم جهانی و کتابی غلط باشد
ای کاش
توده روشنفکر کار اجتماعی که سیاسی تلقی میشود را انجام دهند اما میراث خوار سیاست نباشند
ای کاش
دردمند و ادیب
لاف سیاسی و دکان سیاست باز نمیکردند
ای کاش استاد ما
از هیچ نمدی توقع هیچ کلاهی برای خود نداشت
ای کاش خرافات، جهل، تعصب ، افراطی گری و دهها پنجره خراب خودمان را به گردن این و آن نندازیم تا کمی در محاسبات حال و آینده دقیقتر باشیم.