شبکه خبری خوزستان // علی لندی ۱۵ ساله در ایذه استان خوزستان بعد از اینکه خانه همسایه آتش گرفت و با شنیدن صدای امداد و کمک برای نجات دو زن سالخورده وارد خانه آتش گرفته می شود و آنها را از کانون آتش دور می نماید، اما متاسفانه خودش به شدت دچار سوختگی می شود.

علی لندی ۱۵ ساله در ایذه استان خوزستان بعد از اینکه خانه همسایه آتش گرفت و با شنیدن صدای امداد و کمک برای نجات دو زن سالخورده وارد خانه آتش گرفته می شود و آنها را از کانون آتش دور می نماید، اما متاسفانه خودش به شدت دچار سوختگی می شود.

علی عزیز و فداکار با ۹۱% سوختگی ابتدا به بیمارستان سوانح سوختگی طالقانی اهواز و پس از آن به بیمارستان سوانح سوختگی حضرت امام موسی کاظم (ع) اصفهان اعزام می شود و در بخش بستری در انتظار تخت خالی آی، سی. یو می ماند.
علی لندی که این چنین سیاوش وار و قهرمانانه دل را به آتش می زند با دلی بزرگ همچون قهرمانی کوچک جثه در اقدامی فداکارانه برای نجات انسان ها به آتش زد که براستی روایت این جانفشانی، واقعیتی بدون اغراق است که از انسانی والا منش برخواسته، گویی او می خواست بگوید درس و مشق را به خوبی آموخته و شعر سعدی را به خوبی با روح و جان هم حفظ و هم حس کرده است.
ولی نکته قابل توجه در این حادثه که نباید از آن غافل شویم و همه در فضای مجازی از تصاویر وداع و بیمارستان و خاکسپاری خود را دچار بسیار مطالب و مسائل احساسی نموده‌ایم که می بایست از این حقیقت غافل نشویم که می توان در بوجود نیامدن حوادث مشابه جلوگیری نماییم و با بررسی کمبودها و علل و عدم توجه به بسیار مسائل حیاتی در عدم توسعه آموزش و زیر ساخت فضای درمانی خوزستان محروم و مظلوم اقدامی اساسی صورت پذیرد..
در همین زمینه موردی که بسیار حائز اهمیت می باشد و می بایست متخصص های آتش نشانی، ایمنی و امداد و نجات، کمک های اولیه، روانشناسان، جامعه شناسان، رفتار شناسان و دانشمندان مرتبط درباره آن گفتگو نمایند و نظر بدهند و جمع بندی شود که با چنین پرو پا گانداهایی درباره اقدام علی عزیز که به گمان مورد تایید متخصصان پیش گفته ذیربط این حادثه نباشد، کودک نوجوان و حتی بزرگسالان ما ترغیب می شوند که بدون آموزش، دانش، و تجربه از کمک های اولیه امداد و نجات. و…….
و بدون مهارت وارد صحنه شده و اقدام کنند و اثرات جانبی و اقدامات آنها احتمالا در بیشتر موارد به صدمات جسمی، جانی و مالی بیشتر هم به خودشان و هم به دیگران حاضر در حادثه می انجامد که می بایست ایمنی را در اولویت نجاتگر در هر صحنه و حادثه مورد آموزش همگان قرار گیرد..
که در این حادثه تلاش فرزندان خاله که علی مهمان آنها بود با ریختن آب به جسم سوخته علی که خود نیز در آن شرایط می توانست بگونه دیگر در خاموشی آتش اقدام نمایند که‌در صورت آموزش در کتب درسی از ابتدایی ترین نوع کمک های اولیه می شود استفاده نمود.
و یا این نکته که حضور افراد بسیاری در بیمارستان جهت گرفتن عکس و یا عیادت و مصاحبه در آن شرایط حاد و ایزوله عدم رسالت صحیح کادر محترم درمان قابل توجه بوده و می باشد.. …. بگذریم
بعد از شهادت علی عزیز و اینکه همه مردم شریف از درخواست ریاست محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران و موافقت رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ایران امام خامنه ای مد ظله العالی با در حکم شهید تلقی گردیدن شهادت علی عزیز بسیار خوشحال و عرض تبریک داشتیم ولی همان گونه که در مصاحبه علی می گفت ” آرزو دارم به سفر کربلا معلی بروم و در آستانه اربعین حسینی به دیار باقی شتافت تا بتواند مسافر کربلا شود، علی خیلی خوب می دانست که کربلایی بودن به رفتن نیست به شدن است.
همین هم بود که برای نجات جان مادر پیر و خواهر یک شهید به دل آتش زده، اما نه عمر علی به این دنیا فانی بود و نه عمر مادر شهید هر دو در آستانه اربعین حسینی به ابدیت پیوند خوردند.
ولی نمیدانم مادر شهید ابراهیم عزیزی که بیش از چهل سال در فراغ فرزند همچون شمع سوخت او ابراهیم‌ را در ۲۸اسفند ۱۳۵۹ شهید داده بود، چرا باید در خانه ای زندگی می‌کرد که از داشتن گاز لوله کشی محروم و با پیک نیک برای پخت غذا استفاده نمایند همین یک نکته کفایت مینماید که بدانیم مؤسسات وابسته به بنیاد شهید و امور ایثارگران و رزمندگان که بیشتر در امور اقتصادی…… و امثالهم به رقابت پرداخته و از رسالت اصلی خود که همانا توجه ویژه به مادران و فرزندان شهدا که بی هیچ ادعائی در کنج فراموشی روز به روز این چنین نامهربانانه در محرومیت زندگی و داغ به دل روزگار می گذرانند.
انشاالله که این واقعه و آغاز شروع به کار جناب قاضی زاده هاشمی بتواند نه تنها نام شهیدان و الگو پذیری از راه و رسم و یاد آنها را در جامعه بیش از پیش نمایان کنند، بلکه نگاه ویژه به مشکلات مادران و بازماندگان شهیدان پاک وطن نمایند.
نکته قابل تامل بعدی در این حادثه که بسیار دل هر خوزستانی را به درد می آورد اینست که همانگونه که عموی علی عزیز در مصاحبه خود در شبکه ۳ سیما گفت، که تمامی کادر درمان و حتی انتظامات درب ورودی بیمارستان شهید رجایی اهواز گفتن که علی را به اصفهان جهت ادامه مداوا انتقال دهید، که چگونگی انتقال و گرفتن آمبولانس شخصی و یک روز در بخش جهت انتقال به آی سی یو بیمارستان اصفهان جهت درمان علی که این مبحث منجر به نوشدارو بعد مرگ سهراب و دستور وزیر محترم کشور به استانداران خوزستان و اصفهان جهت توجه به روند درمان علی عزیز داشتند که ای کاش، ریاست بیمارستان‌ها و دانشگاهی علوم پزشکی و یا مسولین مرتبط نسبت به اعزام در شرایط بهتر و پذیرش عمل می شد ولی افسوس که تمامی این اما و اگرها زمانی ارزش دارد و قابل طرح است که…..
چرا باید خوزستانی که بیشترین منابع نفت و گاز و پتروشیمی و فولاد و بیشترین حجم چاه های حفاری نفت در خاک زر خیزش وجود دارد باید بیماران سوانح سوختگی و یا دیگر تخصصهای پزشکی به استان اصفهان و یا تهران اعزام شوند و ما در کنار محرومیت‌های بسیار چگونه در حقی که توجیه منطقی جهت توسعه یافتگی و تجهیز بیمارستان‌ها و کادر درمان را داریم که درس گرفتن از چنین وقایعی از نان شب هم واجب تر است..
امیدوارم که در آغاز بکار دولت رییس جمهور محترم جناب رئیسی عدالت خواه بتوانیم در این شرایط حاد و نفس گیر کرونا درد دردمندان خوزستان را تسکین نه بلکه درمان قطعی نماییم.