همه ساله و در دوازدهم اردیبهشت سالگشت وفات خنیاگر اسطوره ای سرزمین زاگرس آبهمن علا دین (مسعود بختیاری) در نوبهاران کبکان تاراز به نغمه سرایی و چهچهه غم سر میدهند چرا که یادمان راوی خوش الحان آنها در سینه تاراز و در بلندای کوه های با ابهت زاگرس به یادگار میراثی ماندگار تجلی گاه وحدت اقوام و عرض ارادت و پاسداری از وی با نام و مصداق کهن مافه‌گه به یادگار بنا نهاده شده است ، محلی که امروزه به جاذبه ای سیاحتی و زیارتی تبدیل گردیده است.

میراثی ماندگار به همت فعال رسانه مسجدسلیمان

همه ساله و در دوازدهم اردیبهشت سالگشت وفات خنیاگر اسطوره ای سرزمین زاگرس آبهمن علا دین (مسعود بختیاری) در نوبهاران کبکان تاراز به نغمه سرایی و چهچهه غم سر میدهند چرا که یادمان راوی خوش الحان آنها در سینه تاراز و در بلندای کوه های با ابهت زاگرس به یادگار میراثی ماندگار تجلی گاه وحدت اقوام و عرض ارادت و پاسداری از وی با نام و مصداق کهن مافه‌گه به یادگار بنا نهاده شده است ، محلی که امروزه به جاذبه ای سیاحتی و زیارتی تبدیل گردیده است.

فعال رسانه ای شهرستان مسجدسلیمان که خود از پژوهشگران و سینه چاکان فرهنگ غنی لرها و لر بختیاری است بنا به احساس تکلیف و ادای دین و پاسداشت از نیم قرن موسیقی کلامی فولکلور موسیقی سنتی که محتوای آن انتقال فرهنگی کهن را در سینه داشت جناب آقای هوشنگ فرجی با دست خالی و عرق جبین و با تمسک به ایمان تنها با وجاهت شخصیتی کاری کرد کارستان و بنایی به یادبود برای آبهمن علادین در صعب العبور ترین نقطه و بلندای تاراز احداث نماید.

فرجی توانست میراثی ماندگار به یادمان اسطوره فرهنگی ایل و تبارمان برای آیندگان به جا‌ گذارد میراثی که اثر آن از نغمه های آبهمن متجلی تر و زیارتگاه دوستداران این نخبه و صدای فرهنگ کهن بختیاری شده است داستان بنا نیز از حلاوت خاصی برخوردار است.

فرجی میگفت: در سال ۸۶ شبی در خواب با آه بهمن در تاراز در محل فعلی مافه‌گه که تپه وتلی از خاک بود قدم می زدیم درست در محل مافه‌گه سنگ بزرگی بود که آه بهمن به سمت آن سنگ بزرگ رفته و‌ نام‌ خود را بر آن نوشت و به من (فرجی) گفت : آقای فرجی نگذاری اسمم از روی این سنگ پاک شود و همین موضوع به تعبیر انگیزه ای شد برای تصمیم بزرگ ایشان در احداث یادبود علاءدین که آقای فرجی با تالیف و‌ پژوهش و گردآوری مجموعه اشعار و سروده های آه بهمن در کتابی تحت عنوان بوی خوش باوینه توانست سرمایه اولیه بنا را فراهم سازد و در سال ۱۳۹۰ شروع به ساخت مافه‌گه نمود اقدام‌ فرجی را کسی پاس نداشت و کسی هم به فکر چنین اقدامات ماندنی و پاسداری از نخبگان و سردیارون نیفتاد ؛ وی با ایجاد این مافه‌گه و یادمان آبهمن را برای همیشه تاریخ جاودانه و تا ابد زنده نگه داشت. کاری جز وظایف متولیان فرهنگی کشور و اهالی هنر بود ولی به عزم راسخ و همت و توان فرجی ختم شد.

هوشنگ فرجی به عنوان بنیانگذار و موسس و بانی مافه‌گه ماندنی آبهمن در تاراز با تمام کاستی ها خود را مقید به اعتلا و ماندگاری فرهنگ کهن ایل و تبارمان دانست که از حنجره طلایی و چهچهه کبک غزلخوان تاراز سروده و شنیده میشد.

جادارد سفیدمویان و سردیارون و‌ بزرگان و مجمع داران بختیاری ضمن تقدیر از ایشان به نحو مقتضی در توسعه و گسترش این نماد و نهاد فرهنگی ساخته شده توسط آهوشنگ فرجی عزیز سهم و مشارکت خود را در جاودانی و تجلی هویت شاهانه فرهنگی و اصالت و ریشه ایل و تبارمان به اتمام رسانده و در اشاعه و تجلی هر چه تمامتر این جایگاه و بنیاد فرهنگی جایزه سالانه ای به برجستگان هنر موسیقی فولکلور ایلیاتی در چنین روزی در نظر بگیرند.

پرویز دوید خسروی خبرنگار هنری ورزشی