به بهانه سالگرد درگذشت مرحوم “سید عبدالرحمان افسری”، خیر با اخلاص استان خوزستان

به بهانه سالگرد درگذشت مرحوم “سید عبدالرحمان افسری”، خیر با اخلاص استان خوزستان

مرگ به بعضی ها که میرسد عجیب دلت میگیرد…!
اصلا انگار بعضی ها باید تا ابد بمانند تا چرخه ی بی رحم این روزگار، بچرخد!
انگار سنگ روی سنگ بند نمیشود وقتی مرگ به همین بعضی ها میرسد…!
بعضی هایی که به معنای واقعی انسان اند و انسانیت را درک کرده اند!
بعضی هایی که تمام سلول های وجودشان ، مهربان اند!
بعضی هایی که کارهای سخت را انجام میدهند و خوب بودن همان کارِ سخت است…!

این بعضی ها همان انسان هایی هستند که تمام مهربانی هایشان را نثار دیگران و درد هایشان میکنند.
انسان هایی که هرگز انسانیت خود را، فراموش نمیکنند…!
میدانی این کره ی لج گرفته برای نفس کشیدن به انسان نیاز دارد و چقدر تلخ میشود وقتی مرگ این بعضی های ناب را در آغوش میگیرد و با خود می برد !
تکرار نمیشوند این آدم ها و چقدر دل میخواهد زندگی برای این آدم ها برود روی تکرار !

اینروز ها از کلمه ای به نام مرگ بیزارم!
مرگ آفتی شده که بر جانمان افتاده و کاش این آدم ها دچارش نشوند…!
کاش روزی برسد که بشود این آدم ها بعد از مرگ هم دوباره به همین زندگی دچار شوند ؛ فقط بخاطر کسانی که دوستش دارند و تمام انسان هایی که به مهربانی های این انسان ها نیاز دارند…!
کاش مرگ به این آدم ها که میرسید کوتاه می آمد…!

سید عبدالرحمن افسری از همین بعضی هایی بودند که مرگ او را ، در آغوش گرفت!
از همان انسان های مهربانی بود که برای ترمیم درد های دیگران تلاش میکرد !
از خیران استان خوزستان بود و در خرید دستگاه های رادیوتراپی که درمان بیماران سرطانی به کمک آن ها صورت میگیرد و هزاران کار خیر دیگر کمک کرد. 
زندگی تلخ میشود وقتی مرگ به این بعضی ها میرسد!
روحش شاد و یادش تا ابد گرامی !