شهریه های کورونایی

در شرایطی که همزمان با بحران کرونا، بسیاری از شرکت های بزرگ و ثروتمند دنیا، مبالغ هنگفتی را در راستای کمک های بشردوستانه و مواردی مانند کمک به پژوهش ها برای یافتن دارو و واکسن بیماری، اختصاص داده اند، دانشگاه آزاد که در مقیاس ایران، در زمره نهادهای ثروتمند دسته بندی می شود، اعلام کرده که هیچ خبری از بخشش شهریه نخواهد بود.

سخنگوی دانشگاه آزاد گفته: امکان عودت و یا کسر شهریه دانشجویان وجود ندارد چرا که دانشگاه آزاد یک نهاد دولتی نیست؛ از طرفی کارمندان در دانشگاه ها حضور دارند و باید حقوق آن ها پرداخت شود. از سوی دیگر کلاس های اساتید در حال حاضر به صورت مجازی در حال برگزاری است.
این دانشگاه همچنین از دولت درخواست کمک کرده تا بنا بر اعلام خود، بتواند در قالب وام های قرض الحسنه به دانشجویان کمک کند.

در این باره باید گفت:

یکم – «مسئولیت اجتماعی» موضوعی پذیرفته شده در دنیاست و اقدامات شرکت های بزرگ دنیا در راستای کمک های بشردوستانه در مقاطع گوناگون زمانی هم در همین راستاست. در ایران نیز این موضوع پذیرفته و مورد قبول است تا جایی که حتی برخی نهادهای خصوصی هم در بحران هایی مانند سیل به کمک مردم آمده اند. در ماجرای کرونا نیز شماری از نهادهای شبه دولتی و خصوصی، کمک هایی در راستای تقویت بنیه اقتصادی مردم به ویژه طبقات فرودست انجام دادند. عجیب است که در این میان، دانشگاه آزاد با آن همه امکانات و ثروت و املاک، کوچکترین احساس مسئولیتی نمی کند.

دوم – کمک ها به کنار، عجیب است که دانشگاه آزاد حتی حاضر نیست شهریه ترمی را که عملا برگزار نشده به دانشجویان بازگرداند یا دست کم بخشی از آن را عودت دهد. اینکه سخنگوی این دانشگاه بهانه آورده که «باید حقوق کارمندان پرداخت شود» یا «کلاس های اساتید به صورت مجازی در حال برگزاری است» هم از آن بهانه های دم دستی و منحرف کننده است. اولا حقوق کارمندان این دانشگاه، در شرایطی که دانشجویان از امکانات فیزیکی دانشگاه استفاده نمی کنند که نباید از جیب خانواده ها پرداخت شود. یعنی این دانشگاه به هیچ وجه شرایط بحرانی را قبول ندارد و حاضر نیست مثلا چند ماه حقوق کارمندانش را از سرمایه های خود بدهد؟ درمورد کلاس های مجازی هم، این بهانه گول زننده است. طبیعی است که هزینه برگزاری کلاس های مجازی با کلاسهای حضوری زمین تا آسمان است و چطور می توان برای هر دو یک مبلغ یکسان در نظر گرفت؟